piątek, 30 sierpnia 2013

"Pierwsze światła poranka" - Fabio Volo

Tytuł : Pierwsze światła poranka
Autor : Fabio Volo
Wydawnictwo : Muza
Ilość stron : 208

"Bum" na powieści erotyczne na naszym rynku hucznie rozpoczęła trylogia o Christianie Gray'u. O ile kiedyś czytanie harlequin'ów było krępujące czy nawet uznawane za poniżające to teraz, literatura erotyczna zyskała nowe życie. Czytanie erotyków w pięknych, nowoczesnych okładkach stało się wręcz modne.
Czasem lubię sięgnąć po literaturę tego typu, ponieważ dostarcza mi sporą dawkę emocji i relaksu. Siadając do niej, nie nastawiam się na styl pisarskich wysokich lotów czy strony pełne myśli wymagających głębszych przemyśleń. Erotyk to erotyk - ma dać chwilę odprężenia i sprawić przyjemność pochodzącą głównie z historii w niej zawartej.

"Pierwsze światła poranka" to historia dwudziestodziewięcioletniej Eleny, która po kilku latach małżeństwa czuje zmęczenie, rozczarowanie i zwyczajny brak szczęścia. Mimo tego, nie potrafi zakończyć tej trwającej od lat farsy, z powodów które sama nie umie sobie wytłumaczyć. Pewnego dnia w jej życiu pojawia się mężczyzna, który zmienia w jej egzystencji wszystko... Początkowo waha się czy zaangażować w związek z kochankiem, jednak to co dzieje się u niej w domu, czyli raczej totalna pustka emocjonalna - pcha ją prosto w drzwi uroczego i intrygującego znajomego. Jak skończy się ta historia? Warto przekonać się samemu.:)

Powieść Fabio Volo jest ujęta w formie pamiętnika. Jestem pełna zdumienia dla autora (tym bardziej, że jest mężczyzną), że tak fantastycznie potrafił przedstawić psychikę kobiety. Rozłożył ją na części pierwsze i co ważne - udało mi się to w stu procentach.

Zacznę od tego, że bardzo polubiłam się z Eleną. To naprawdę mądra, wrażliwa, spragniona szczęścia i miłości kobieta. Ciężko stwierdzić, co popchnęło ją do małżeństwa z Paolem. Założenie z dzieciństwa, presja rodziny, lęk przed samotnością? Elena i jej mąż w przeszłości zawsze marzyli o cieple domowego ogniska, o zwykłym przebywaniu ze sobą w szczęściu i tworzeniu "rodziny idealnej". Niestety gdzieś w tym wszystkim zagubiła się miłość i pożądanie. Do życia małżonków wkradła się rutyna, znudzenie sobą, fałszywość i teatr. Ciągłe udawanie, że wszystko jest w porządku (choć Elena dawała małżonkowi różne znaki, próbowała ratować to co wydawało się nie do uratowania), symulowanie przed znajomymi, że szczęście jest nimi. . Rozstrzygnęłam, że to właśnie obawa przed pozostaniem samej sprawiła, że bała się zakończyć związek z Paolem.
Gdy na jej drodze stanął kochanek, życie bohaterki zmieniło się nie do poznania. Zaczęła chłonąć życie, nauczyła się być "tu i teraz" nie myśląc o tym, co może zdarzyć się w przyszłości. Była po prostu szczęśliwa. Dzięki temu doświadczeniu kobieta zrozumiała, że nie warto tkwić w czymś, co nie daje jakiejkolwiek satysfakcji życiowej tylko rujnuje i niszczy. Związek z kochankiem uświadomił jej to, jej małżeństwa nie da się uratować i musi walczyć o własne marzenia i szczęście. 

Nie będę pisać o stylu i innych rzeczach które powinny znaleźć się w recenzji, ponieważ wydaje mi się, że to co napisałam wystarczająco pozwala ocenić, czy warto przeczytać tą historię.

Podsumowując, "Pierwsze światła poranka" nie nazwałabym erotykiem, tylko bogatym portretem psychologicznym z wątkiem erotycznym. Zwierzenia Eleny wciągnęłam jednym tchem i uzmysłowiłam sobie, że zdrada nie zawsze musi być wyrachowaniem i brakiem szacunku dla małżonka/chłopaka/partnera. Polecam ją każdej kobiecie, mającej ochotę na wciągnięcie opowieści o wspaniałej, silnej kobiecie która mimo iż wydaje się być za późno, zaczęła walczyć o swoją wewnętrzną idyllę. 

OCENA : 7/10

Pozdrawiam, 
Modliszka

środa, 28 sierpnia 2013

The Versatile Blogger Award

Invisible, bardzo dziękuję za nominację do tego TAG'u :) Jest mi niezmiernie miło, że pomyślałaś o mnie.

Krótkie zasady : 
- należy podziękować za nominację osobie, dzięki której zostałeś włączony do gry
- pokazać na blogu nagrodę Versatitle Blogger Award
- ujawnić 7 faktów dotyczących własnej osoby
- nominować 15 blogów, które według Ciebie na to zasługują
- poinformować o tym fakcie nominowanych autorów blogów


Zaczynamy?
1. W najbliższą niedzielę, 1 września wraz z mężem obchodzimy pierwszą rocznicę ślubu :)
2. Jestem jedynaczką.
3. Skończyłam pierwszy stopień szkoły muzycznej w klasie fortepianu.
4. Ponad 10 lat śpiewałam w chórze kościelnym (bardzo miło wspominam ten czas).
5. Prowadzę również bloga kosmetycznego : www.independentwoman92.blogspot.com
6. Marzę podróży do Nowego Jorku.
7. Uwielbiam grać w typowo "męskie" gry komputerowe np. Aion :P

Do zabawy nominuję : 
http://czytam-bo-lubie-ksiazki.blogspot.com/
http://www.wkrainiestron.pl/
http://niebianskie-pioro.blogspot.com/
http://alejaksiazek.blogspot.com/
http://florareadsbooks.blogspot.com/
http://ksiazki-meme.blogspot.com/
http://kochane-ksiazki.blogspot.com/
http://sylwuch.blogspot.com/
http://ksiazki-sa-wieczne.blogspot.com/
http://literozerca.blogspot.com/

Pozdrawiam, 
Modliszka


"Czysta jak łza" - Charlaine Harris

Tytuł : Czysta jak łza
Autor : Charlaine Harris
Wydawnictwo : Znak
Ilość stron : 256

Po kryminały sięgam rzadko - prawdę mówiąc, to "od wielkiego dzwonu". Ostatnio jednak stwierdziłam, że chcę być bardziej wszechstronna i  nie chcę zamykać się na kilka swoich ulubionych gatunków literackich.
Na początek wybrałam "Czystą jak łzę" Charlaine Harris - pierwszą część serii kryminalnej o Lily Bard. Jestem niezwykle zadowolona z wyboru, ponieważ ta książka to coś pomiędzy kryminałem z prawdziwego zdarzenia a powieścią psychologiczną. Cieszę się, że padło właśnie na tą serię i z wielką chęcią sięgnę po kolejne części tego cyklu.

Kiedy poznajemy Lily Bard ma nieco ponad trzydzieści lat. Mieszka w niedużym miasteczku Shakespeare w Stanach Zjednoczonych. Zajmuje się głównie sprzątaniem posesji mieszkańców i tym zarabia na życie. Jedną z największych pasji kobiety jest sport i z tego też tytułu uczęszcza na lekcje karate. Mogłoby się wydawać, że umiłowanie aktywnego trybu życia to jedyny powód dla którego to robi, jednak ten prawdziwy tkwi znacznie głębiej. Lily w przeszłości została ofiarą przestępstwa, którego skutki odczuwa cały czas.

Wątek kryminalny rozpoczyna się już na samym początku powieści - Lily odnajduje ciało zmarłego właściciela osiedla na którym mieszka  (jego mieszkanie również sprzątała)  i anonimowym telefonem daje o nim znak policji. Po pewnym czasie jednak, sama angażuje się w śledztwo.
Wydarzenia które mają miejsce w tym niewielkim miasteczku napędzają akcję od samego początku. Autorka obdarowuje nas pokaźną liczbą bohaterów/mieszkańców, którzy w równym stopniu mogą być sprawcami zabójstwa. Tak na prawdę dopiero pod koniec powieści sytuacja klaruje się do tego stopnia, że czytelnik jest w stanie dociec  kto tak naprawdę zabił wścibskiego plotkarza Pardona.

Po za wątkiem kryminalnym w "Czystej jak łzie" odnajdziemy wątek miłosny, społeczny i psychologiczny głównej bohaterki Lily, którą niesamowicie ją polubiłam. Trauma jakiej doznała w przeszłości ukształtowała z niej asertywną, samodzielną, inteligentną i na pierwszy rzut oschłą i nieprzejednaną kobietę. Z biegiem akcji pokazuje jednak, że nie jest tak obojętna i niewrażliwa na to co dzieje się dookoła. Lubię w niej przede wszystkim to, że nie jest przesłodzona i wyidealizowana przez autorkę - niestety w wielu powieściach, gdzie główną bohaterką jest kobieta, taki zabieg ma miejsce.

Charlaine Harris posługuje się bardzo fajnym, barwnym językiem dzięki któremu powieść czyta się z niezwykłą przyjemnością. Autorka ma niebywałą umiejętność zaciekawiania czytelnika, który wprost nie może oderwać się od lektury. Historię o zabójstwie Pardona przeprowadziła bardzo sprawnie, dzięki czemu nie było czasu na nudę.

Szata graficzna okładki podoba mi się,  czcionka nie męczy wzroku a książka sama w sobie jest w miarę solidnie wykonana.

"Czystą jak łzę" przeczytałam z wielką przyjemnością i mam ochotę na więcej. Fabuła powieści może nie najoryginalniejsza, ale to właściwie niczego jej nie umniejsza. Książka mimo, że nie jest typowym "umoralniaczem", między innymi pokazuje jak paskudna przeszłość może przyczynić się do zmiany trybu życia i charakteru ofiary przemocy.
Z czystym sumieniem mogę polecić ją fanom kryminałów, jako oderwanie się od prawdziwych czysto gatunkowych powieści kryminalnych oraz każdemu, kto chce zacząć z nimi przygodę.

OCENA : 8/10

Pozdrawiam, 
Modliszka

poniedziałek, 26 sierpnia 2013

"Ukojenie" - Maggie Stiefvater

Tytuł : "Ukojenie"
Autor : Maggie Stefvater
Wydawnictwo : Wilga
Ilość stron : 515

Trzecia część trylogii "Drżenie", miała być zwieńczeniem całości, wisienką na trocie i elementem który sprawiłby, że opowieść o wilkołakach z Marcy Falls uznałoby się za fantastyczną historię.
Czy Maggie Stiefvater stanęła na wysokości zadania i sprawiła, że "Ukojenie" czyta się z zapartym tchem? Nie, zdecydowanie nie.

W "Ukojeniu" ponownie spotykamy się z Grece i Sam'em oraz ich przyjaciółmi : Isabel i Cole'em. Tym razem, to Grece staje się wilkiem i radość, szczęście, poczucie bezpieczeństwa zależy od jej przemian.
Chciałabym pisać o wartkiej, zaskakującej akcji. O niespodziewanych i zdumiewających ruchach bohaterów. O czymś, co zaskoczyłoby czytelnika i jednocześnie zachęcało do czytania dalej. Niestety nie jestem w stanie ponieważ męczyłam się z tą częścią i szczerze powiedziawszy, nie znalazłam w niej nic co poruszyłoby mnie tak, jak to miało miejsce przy czytaniu poprzednich tomów.

W  tej części bohaterowie muszą zmierzyć się z zagrożeniem, jakie serwuje im ojciec Isabel - Tom, pokaleczony wewnętrznie rodzic, przekonany o zabójstwie swojego syna dokonanego przez sforę wilków. Organizuje legalne, heroiczne polowanie na nie, chcąc uchronić innych przed drapieżnikami.
Właściwie 4/5 książki to przygotowania bohaterów do akcji, mającej na celu uchronić stado.

Autorka serwuje nam deficyt jakichkolwiek zaskoczeń. Nuda, nuda i jeszcze raz nuda. Od razu wiadomo, jak powieść się skończy i otwarcie mówię : już dawno, żadna książka tak mnie nie znużyła.
Tak - Grece rozsądna, bystra i na zabój zakochana w swoim chłopaku. Tak - Sam wrażliwy, spokojny, trochę mdły z paskudną przeszłością, na zabój zakochany w swojej dziewczynie. Isabel - błyskotliwa, piękna i ukrywająca swoją wrażliwość pod grubą skorupą nastolatka.
Cole - inteligentny, ciut mroczny, wyszczekany i pomimo to z wielkim sercem (które co prawda, zostało pokazane dopiero w tej części). Brak niespodzianek, prawda?

Niestety notuje się również niedobór emocji, wzruszeń i skłonień do głębszych przemyśleń. Być może, bardzo surowo oceniam tą część, ale nie potrafię znaleźć choćby najmniejszych zalet.

Oprawa graficzna książki nie pozostawia wiele do życzenia. Piękna okładka przedstawiająca Sam'a czytającego tomik poezji (domniemam, że Rilke'go) Grece - wilkowi. W tle sylwetki Isabel i Cole'a.

Podsumowując, jestem mocno zawiedziona i rozgoryczona trzecim tomem trylogii o wilkach z Marcy Fall. Nie wiem czego oczekiwałam, ale na pewno nie tak trywialnego i wyssanego z emocji zakończenia serii.
 
 
OCENA : 4/10
Pozdrawiam, 
Modliszka

czwartek, 22 sierpnia 2013

"Niepokój" - Maggie Stiefvater

Tytuł : Niepokój
Autor : Maggie Stiefvater
Wydawnictwo : Wilga
Ilość stron : 429

Z drugą częścią trylogii o wilkach z Marcy Fall  wiązałam duże nadzieje i miałam co do niej pewne oczekiwania. "Niepokój" nie zawiódł mnie i powiem więcej - to świetna książką, od której nie sposób się oderwać.

"Niepokój" jest kontyunacją losów bohaterów z pierwszej części. Kończy się zima, co oznacza dla wilków przemianę w ludzką postać. Dzięki niebezpiecznemu eksperymentowi (który miał miejsce w "Drżeniu") Sam "zdrowieje" i już na zawsze pozostanie człowiekiem. Mogłoby się okazać, że ta przemiana będzie szczytem marzeń dla Grece i jej chłopaka ale niestety pojawiają się nowe problemy - rozłąka i spowodowana z nią nostalgia, niezidentyfikowana choroba Grece, tęsknota za sforą Sam'a, nowy członek sfory Cole  (o którym za chwilę) i wiele innych.

W recenzji "Drżenia" wspominałam, że od "Niepokoju" oczekiwać będę lepszej kreacji bohaterów i zarysów ich charakterów. Moje oczekiwania zostały spełnione - już teraz mogę w pełni stwierdzić i ocenić który bohater przypadł mi do gustu najbardziej, którego postępowanie pochwalam i czy osobowość którego z nich najbardziej przypadła mi do gustu.
Tutaj zdecydowanie stawiam na nową postać, Cole'a. Nieposkromiony, arogancki, niezwykle inteligenetny, z ciętym językiem - po prostu nie mdły. Z również niebanalną Isabel, wbrew pierwszemu mylnemu wrażeniu, odnajdują nić porozumienia i to właśnie ich dialogi sprawiają, że książka staje się mniej ckliwa i melodramatyczna. Uwielbiam takie postacie w literaturze. Nadają jej odrobiny pikanterii a po za tym sprawiają, że książkę czyta się z większym zaintrygowaniem (przynajmniej ja tak właśnie mam).

Akcja przebiega bez większych zwrotów i zaskoczeń. Mimo to, książkę czyta się bardzo szybko i wciąga bez reszty. Koniec powieści zdecydowanie lepszy i bardziej trzymający w napięciu niż w części pierwszej. 
Tutaj również narracja została podzielona na bohaterów. Do punktu widzenia Grece i Sam'a dołączył Cole i Isabel - brawo! Gdybym z boku przyglądała się ich konwersacjom, mogłabym odnieść wyjątkowo mylne wrażenie zażenowania i zdenerwowania.

Co do stylu autorki, chyba nie muszę się wypowiadać - Maggie Steifvater piszę z niezwykłą lekkością, dzięki czemu czytanie jej książek to sama przyjemność. Nie ujmuje jej to jednak niezwykłego nastroju, w jaki nas wprowadza. "Niepokój" serwuje nam aurę tajemniczości, enigmatyczności, nutkę romantyzmu przyprawioną chwilami wzruszenia i obawy o losy bohaterów.

Podsumowując pragnę stwierdzić, że "Niepokój" spełnił moje wszystkie oczekiwania oraz rozwiał pewne wątpliwości, zasiane podczas czytania części pierwszej. To książka o dojrzałej miłości pomimo nastoletniego wieku kochanków, przywiązaniu i przyjaźni. Powieść traktuje również o relacjach między rodzicami a ich dziećmi oraz o ciężkiej przeszłości która oddziałuje na postępowania w przyszłości. "Niepokój" to potwierdzenie prawdy starej jak świat, że o miłość trzeba walczyć i jest ona jedną z najważniejszych rzeczy w życiu każdego człowieka.

Pozdrawiam ciepło, 
Modliszka

niedziela, 18 sierpnia 2013

"Drżenie" - Maggie Stiefvater

Tytuł : Drżenie
Autor : Maggie Stiefvater
Wydawnictwo : Wilga
Ilość stron : 455


Po bardzo udanej przygodzie z "Królem Kruków" postanowiłam sięgnąć po sztandarową powieść Maggie Stiefvater "Drżenie", rozpoczynającą trylogię o bohaterach z Mercy Falls.

"Drżenie" - typowe paranormal romance (gatunek który bardzo lubię), jest książką dedykowaną młodzieży, ale nie tylko. Wydaje mi się, że osoba w każdym wieku będzie mogła się w niej odnaleźć, ponieważ pozbawiona jest przesłodzonych, drętwych dialogów które podczas czytania tylko wzmagają torsje.

Książka traktuje o przywiązaniu, szacunku i przyjaźni nastolatki i wilkołaka. Swoją przygodę z wilkołakami Grace rozpoczyna będąc dzieckiem - bawiąc się przed domem, została przez nie porwana. Przed śmiercią uchronił ją wilkołak Sam, jeden ze sfory. Od tamtej chwili dziewczyna codziennie wyczekuje go, obserwuje i zachwyca się jego pięknem.
Po latach, w wyniku kilku wstrząsających wydarzeń spotykają się z Samem-człowiekiem. Między Grece a Samem budzi się uczucie, które uśpione przez jego wilczą postać, było między nimi od dawna.

Akcja była prowadzona równomiernie. Często osiągała swój szczyt, ale też szybko opadała. Nie było momentów totalnie nudnych, dzięki czemu chciało się odłożyć "Drżenie" z powrotem na półkę.

Trochę o bohaterach. Na wstępie muszę wspomnieć, że Stiefvater mogła mocniej zaakcentować ich charaktery - mam jednak nadzieję, że w drugiej i trzeciej części będą one uzupełnione. Grece - skromna, odważna i bardzo rozsądna nastolatka, która od dzieciństwa pasjonuje się wilkami. Polubiłam ją, jednak było coś, co trochę mnie w niej zdenerwowało. Grece (mimo iż sama była związana emocjonalnie z jednym z wilków) bardzo łatwo przyszło zaakceptowanie faktu, że wilki zmieniają się w ludzi i na odwrót. W większości powieści tego typu, ludziom ciężko przychodzi przyjęcie prawdy o istnieniu zmiennokształtynych/wampirów itp. Jeśli mam być szczera, to zdecydowanie wolę właśnie takie rozwiązanie (bardziej realne bo... to w końcu nie fantasy!). Sam? Sympatyczny młodzieniec z wielkim sercem i potężną wrażliwością. Nie mam żadnych zastrzeżeń co do jego kreacji.

Autorka podzieliła narrację między Samem a Grece - bardzo lubię taki zabieg, ponieważ powieść staje się bardziej kompleksowa. Tak jak w "Królu Kruków" można dostrzec fantastyczny, wręcz melodyjny język którym posługuje się autorka, dzięki czemu powieść czyta się szybko i bardzo przyjemnie. Nie ciężko również zauważyć dużo odniesień do samego tytułu np.: "(...) drżenie mięśni przy kilkunastostopniowych mrozach", " (...) była kompletnie przemoczona i drżała", "(...) drżenie gardła", (...) napięłam mięśnie, żeby powstrzymać drżenie". Rozumiem wszystko, ale w pewnym momencie zaczęło mnie to strasznie razić i wręcz denerwować. Jest tyle innych słów które mogła użyć autorka (np. trząść się, dygotać, drgać...), ale mam wrażenie, że słowo drżeć wprowadzane było na siłę.
Maggie Stiefvater w bardzo oryginalny sposób przedstawiła wilkołaki, które wcale nie przemieniają się pod wpływem emocji/podwyższonej adrenaliny we krwi czy pełni księżyca.
Jednak niewątpliwie największą zaletą tej książki było dla mnie to, że dostarczyła mi emocji i wzruszeń. Totalnie przy niej odpłynęłam. Sprawiła, że ciężko było mi się od niej oderwać i cały czas pragnęłam więcej. Historia Grece i Sam'a została przedstawiona w bardzo piękny, trochę bajkowy i mocno romantyczny sposób, dzięki czemu "Drżenie" nie okazało się kolejną sztampową powiastką dla zbuntowanych nastolatek.

Oprawa graficzna jak najbardziej na tak. Piękna okładka, czcionka niemęcząca wzroku i masywne wykonanie.

Podsumowując, polecam tą książkę każdemu kto ma ochotę choć na chwilę zanurzyć się w pełnej ciepła, miłości i nadziei historii, która wcale nie przypomina tanich i kiczowatych romansów paranormalnych. Właśnie zasiadam do drugiej części - "Niepokoju".

OCENA : 8/10

Pozdrawiam, 
Modliszka

środa, 14 sierpnia 2013

Liebster Blog Award

Wczoraj dostałam nominację do TAGu Liebster Blog Award od Faledor z bloga www.czytanie-mojapasja.blogspot.com. Bardzo Ci dziękuję, to dla mnie duże wyróżnienie - tym bardziej, że dopiero zaczynam :)


Nominacja do Liebster Award jest otrzymywana od innego blogera w ramach uznania za „dobrze wykonaną robotę”. Jest przyznawana dla blogów o mniejszej liczbie obserwatorów, więc daje możliwość ich rozpowszechnienia. Po odebraniu nagrody należy odpowiedzieć na 11 pytań otrzymanych od osoby, która cię nominowała. Następnie Ty nominujesz 11 osób (informujesz ich o tym) oraz zadajesz im 11 pytań. Nie wolno nominować bloga, który cię nominował."
 
Odpowiedzi na pytania od Faledor 
 
 
1. Czy książka, którą teraz czytasz spełnia Twoje oczekiwania? Odp.: Aktualnie czytam "Drżenie" Maggie Stiefvater i jestem nią oczarowana ;)

2.Jaki autor jest Twoim ulubionym? 
Odp.: J.K. Rowling, Mario Vargas Llosa, Ann Brashers, Maria Nurowska i wiele innych ;)

3. Preferujesz literaturę polską czy zagraniczną? 
Odp.:W jednej i w drugiej się odnajduję. :)

4. Ile książek masz w swojej biblioteczce? 
Odp.: Ok. 150 sztuk :)

5. Czy pamiętasz moment, w którym książki zaczęły odgrywać w Twoim życiu ważną rolę? 
Odp.: Tak. Było to stosunkowo niedawno - okolice liceum :) 

6. Czy jest taka książka, którą mógłbyś/mogłabyś odradzić każdemu? 
Odp.:  Tak. Z przykrością muszę stwierdzić, że jest to "Dziecko gwiazd Atlantyda" M. Olszańskiej. Po przeczytaniu "Zaklętej" (która w moim mniemaniu była rewelacyjna), wiązałam z nią duże nadzieje. Okazała się gniotem jakich mało i po kilkunastu rozdziałach odłożyłam ją z powrotem do biblioteczki/.

7. Co robisz po przeczytaniu ostatniej strony świetnej książki? 
Odp.: Na początku zamykam oczy (jeśli jest ku temu powód to dodatkowo ronię łzy) a później gładzę tylną okładkę. Dziwna jestem? ;P

8. Jakie miejsce w Twoim życiu zajmują książki?
Odp.: Ciężkie pytanie. W pierwszej trójce znajduje się rodzina, zdrowie i miłość. Chyba nie chciałabym kategoryzować tej pasji w ten sposób. Powiem tak - książki są moim największym hobby i najlepszym sposobem na odstresowanie się i odcięcie od rzeczywistości. 


9. Czy któraś książka była pomocna w codziennym życiu, dała Ci jakieś cenne wskazówki? 
Odp.: Nie napiszę nic odkrywczego - wszelkiego typu książki kulinarne :D  Ambitniej? Większość książek w jakiś sposób oddziałuje na mnie i z każdej czepię coś, co później przydaje mi się w życiu codziennym.

10. Próbowałaś/eś kiedykolwiek swoich sił w pisaniu? 
Odp.: Nigdy w życiu, nie licząc wypracowań i rozprawek w szkole (z których, nawiasem mówiąc, nie miałam piątek ;) ).

11. Co skłoniło Cię do założenia bloga?
Odp.: Wspomniana już kilkakrotnie pasja, po prostu. ;) 


Do zabawy zapraszam :  
 http://atramentem-i.blogspot.com/
 http://ksiazki-sardegny.blogspot.com/
 http://ogrodpelenksiazek.blogspot.com/
 http://dusza-ksiazki.blogspot.com/
 http://valkotukka.blogspot.com/
 http://damawsalonie.blogspot.com/
 http://ksiazka-na-kazdy-dzien.blogspot.com/
 http://asymaka.blogspot.com/
 http://kasiek-mysli.blogspot.com/
 http://blask-ksiazek.blogspot.com/
 http://szara-przystan.blogspot.com/

Teraz czas na pytania ode mnie :  
 
  1.  Jaka była najlepsza książką którą w życiu przeczytałeś/przeczytałaś?
  2. Która książka okazała się najgorszą lekturą w życiu?
  3. Czy czytając książkę zdarza Ci się wzruszyć do łez?
  4. Czytasz książki jednego gatunku czy nie ma to dla Ciebie większego znaczenia?
  5. Co jest dla Ciebie głównym wyznacznikiem "dobrej książki"?
  6. Masz tendencję do odkładania niedokończonej książki (z różnych powodów)?
  7. Gdzie najczęściej czytasz książki? Dom? Praca? Tramwaj?
  8. Jaki masz stosunek do ebooków? 
  9. Według jakiego schematu układasz książki w swojej prywatnej biblioteczce? :)
  10. Korzystasz z bibliotek/wymianek książkowych?
  11. Marzyłeś/Marzyłaś kiedyś o napisaniu własnej książki? Jeśli tak, to z jakiego gatunku? 

Mam nadzieję, że pytania okażą się dla Was sympatyczne i z przyjemnością na nie odpowiecie ;)

Pozdrawiam, 
Modliszka

niedziela, 11 sierpnia 2013

"Król kruków" - Maggie Stiefvater


Tytuł: Król kruków
Autor : Maggie Stiefvater
Wydawnictwo: UROBOROS
Ilość stron: 487

Nigdy wcześniej nie miałam styczności z książkami Maggie Stiefvater, choć trylogię "Drżenie" posiadam od około roku i jeszcze nie doczekała się swojej kolejki. Zawsze było coś innego, coś bardziej niemogącego cierpieć zwłoki. Po przeczytaniu "Króla kruków" już wiem, że teraz do "Drżenia" zasiądę w pierwszej kolejności.

Blue pochodzi z rodziny wróżek w których domu jasnowidzenie, magia i zjawiska paranormalne są na porządku dziennym. Niestety dziewczyna jako jedyna z całej rodziny, nie została obdarowana żadnym z tych darów. Blue jest jedynie (może aż) źródłem energii, która wzmacnia i wyostrza wizje wróżek.
Jednocześnie poznajemy trójkę przyjaciół : Gansey'a, Adama i Ronan'a - uczniów elitarnej, prywatnej szkoły Aglionby. Wspólnym celem chłopców jest znalezienie linii mocy, która według nich ma doprowadzić ich do Glendowera, legendarnego Króla Kruków.

Akcja toczy się spokojnym, niewielkim miasteczku Henrietta w Stanach Zjednoczonych. Z biegiem rozwijającej się akcji okazuje się, że właściwie cała położona jest na liniach mocy i wszystko co tu się dzieje (szczególnie w magicznym lesie) ma decydujący wpływ na jej rozwój. Jeśli już jesteśmy przy akcji to trzeba wspomnieć, że rozwija się ona stopniowo. W pierwszej części książki poznajemy bohaterów, ich charaktery i wprowadzenie do akcji, natomiast w drugiej przybiera ona znacznego tempa i nie sposób oderwać się od lektury.

Autorka świetnie wykreowała każdą postać, nie pozwalając jednocześnie, by któraś wybiła się na pierwszy plan. Każdy z paczki przyjaciół jest zupełnie inny, ale równocześnie są ze sobą bardzo zgrani. Mimo odmiennych charakterów, przyjaźń między nimi jest niezwykła i szczerze mówiąc, takiej tylko pozazdrościć. Oprócz tematyki przyjaźni, magii, poszukiwań linii mocy i Glandowera, znajdziemy też wątek miłosny. Na całe szczęście nie staje się motywem przewodnim, tylko subtelnie  dodaje lekturze smaczku. 

Pani Stiefvater pisze lekko, ale nie można posądzić ją o chałturnictwo. Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Opisy przyrody, miejsca akcji są niezwykłe - przenoszą w świat lektury i bez jakichkolwiek konsekwencji pozwalają na chwilę się zatrzymać w magicznej Henrieccie.

"Król Kruków" to lektura osadzona w magicznej scenerii, ukazująca siłę przyjaźni, przywiązania i chęci wyjaśnienia sobie niewytłumaczalnego,  mimo przeciwności losu. Serdecznie polecam "Króla kruków" i z niecierpliwością czekam na kolejne części.


P.S.: Jeśli coś konkretnego rzuca Wam się w oczy - piszcie śmiało! To moja pierwsza recenzja i mam nadzieję, że następne będą tylko lepsze. :)

Pozdrawiam, 
Modliszka

sobota, 10 sierpnia 2013

Nowa!

Cześć!

Od jakiegoś czasu nosiłam się z zamiarem założenia bloga niekosmetycznego. Bloguję od kilku lat operując właśnie w tej tematyce (www.independentwoman92.blogspot.com), jednak nie tylko ta sfera jest moim hobby. 

"Modliszka kulturalnie" będzie przede wszystkim o książkach (które są moją chyba największą pasją), ale też o ciekawych filmach które miałam okazję obejrzeć. Będą pojawiać się też posty typowo "lifestylowe", ale jak już wspomniałam to nie one będą główną tematyką bloga.

Z pewną dozą nieśmiałości wkraczam w "książkowy blogerski świat", ponieważ nie jestem pewna swoich recenzenckich umiejętności w tej dziedzinie. Mimo wszystko mam nadzieję, że podołam a Wy będziecie chętnie tu zaglądać. :)


Pozdrawiam i życzę miłego weekendu,
Modliszka